Prawidłowy zgryz nie jest wyłącznie kwestią estetyczną. Może mieć wpływ na wystąpienie licznych dysfunkcji – w tym stawów szczękowo-żuchwowych – a nawet stanów chorobowych. Fachowa nazwa określająca właściwe ustawienie zębów górnych i dolnych to okluzja. Nierzadko jednak występują jej zaburzenia i te wymagają leczenia stomatologicznego lub ortodontycznego.

Co to jest okluzja?

Mianem okluzji określane jest ułożenie szczęki oraz żuchwy względem siebie, a co za tym idzie, także zębów. Nieprawidłowa okluzja natomiast skutkuje dalekim od właściwego wzajemnym ułożeniem górnych i dolnych zębów. Nierzadko wiąże się z nią bruksizm, czyli problem zgrzytania zębami i zaciskania ich wbrew woli pacjenta. Wśród przyczyn dysfunkcji można wskazać takie problemy jak nerwica i stres.

Równie często “wina” za taki stan rzeczy leży po stronie uzębienia, a raczej braków w uzębieniu. Niekiedy po ekstrakcji zęba lub w wyniku niewykształcenia się prawidłowej liczby zębów w szczęce może dochodzić do nieprawidłowości zgryzu i krzywego kierunku ułożenia innych zębów. Najgroźniejsze są w tym przypadku braki wśród zębów trzonowych, ponieważ to one – zwłaszcza te znajdujące się najbardziej po bokach szczęki – są filarem całego uśmiechu. Innym z powodów występowania niewłaściwej okluzji są już uprzednio istniejące problemy ortodontyczne.

Problemy z okluzją można leczyć dzięki rehabilitacji, która uwzględnia odpowiednie do stanu pacjenta ćwiczenia rozluźniające. Ponadto stosowane są metody oparte na ingerencji w samą powierzchnię zębów pacjenta. Problematyczne zęby mogą zostać odpowiednio oszlifowane i zabezpieczone, w taki sposób, by nie stanowiły zagrożenia dla wzajemnego ułożenia szczęki i żuchwy. Powszechnie praktykowanym rozwiązaniem jest także używanie specjalnych nakładek, które modyfikują samo ustawienie kości. W najbardziej skomplikowanych przypadkach zalecana jest chirurgiczna przebudowa narządu żucia.